“Speuren naar sporen”

Bijna als vanouds heeft de leiding deze keer de middag kunnen organiseren, dus zonder Coronarestricties. De enige concessie die toch wel zinnig leek, was dat na afloop van de speurmiddag de kinderen voor het ontvangen en mee naar huis nemen van een kleur- en knipplaat de ene deur in en de andere deur uit, a.h.w. eenrichtingsverkeer vormend, door het lokaal van Brabants Landschap moesten lopen in plaats van erbinnen te knutselen.

Ook de welverdiende limonade kregen ze, met een koekje, buiten geserveerd, net als de (groot)ouders koffie of thee buiten nuttigden. Het weer werkte deze middag goed mee.

De woorden speuren en sporen vormen een leuke alliteratie, maar het met succes sporen vinden moesten de kinderen toch maar zien waar te maken. Nou, dat lukte heel goed, lees maar eens wat hiervan te vertellen valt:

Jeugdnatuurgoep 5 maart 2022Rond bijna kwart over twee telden we 11 kinderen die Annetje buiten om zich heen verzamelde om enkele bijzonderheden over diersporen aan te geven en om er de kinderschare vragen over te stellen. Het is verwonderlijk hoe vaak de antwoordreacties raak waren. Zo gaven kinderen aan dat ze eekhoorns en egels kenden, dat veel dieren bang zijn voor mensen (maar wel hun sporen achterlieten) en dat nachtdieren o.a. waren dassen, vossen en uilen.
Welke sporen zouden we kunnen zien van dieren?
Aangevreten dennenappels, waar de zaadjes tussenuit gegeten waren door bijv. eekhoorns, dierharen die aan prikkeldraad blijven hangen, vogelpoepjes, uilenbraakballen, holletjes van konijnen en bosmuizen, blaadjes waarin van binnen het bladgroen verdwenen was, een notenbast die geklemd was tussen de groeven van bijv. de schors van een eikenboom en natuurlijk èchte sporen in bospaden van een ree, vos of vogels.
Nu was het leuke dat de kinderen veel van dit alles onderweg hebben aangetroffen. Ook zagen we een vossendrol, herkenbaar aan het puntje dat aan het eind altijd te verkennen is.

Het enthousiasme van de kinderen om op onze route iets (als eerste) te ontdekken spatte ervan af! Echt leuk om mee te maken.

Ongeveer op de helft van de route werd haltgehouden om even met een spel het speuren te onderbreken: het welbekende “vossen en konijn”. Altijd weer leuk en spannend voor de liefhebbertjes. Spannend om het konijn te spelen en scherp te luisteren waarvandaan nou toch wel die hongerige vos komt. Aan de konijnenoortjes mankeerde niets want de vos werd vaak feilloos aangewezen.

En verder ging het weer met speuren naar sporen. Alras kwamen we bij oude beuken waar blijkbaar nogal eens een uil zijn maaltijd verwerkt en die zijn uilenbal daarna kwijt moet, want er waren aan de voet van de beuken inderdaad nogal wat uilenballen te vinden. Die mochten de kinderen mee naar huis nemen om de inhoud op botjes uit te pluizen.
Verder ontdekten we een aantal spechtenholen in een dode boom. Helaas was er geen specht te verkennen.

En zo kwamen we tenslotte weer op ons uitgangspunt terecht, waar, zoals al aangegeven, versnaperingen en kleurplaten waarvan een muizenmasker gemaakt kan worden, op de jongsten onder ons, te wachten stond en lag.

Rond vier uur ging ieder weer zijns weegs met een tot-ziens-groet van onze kant.

Hugo Landheer, 8 maart 2022