Tja, drie kinderen kwamen er, vergezeld door een moeder en een grootvader. Hoe laag kan een opkomst zijn.
Mensen zouden in hun onschuld misschien gedacht hebben dat het de bedoeling was om kinderen vroegtijdig te leren hoe je later als volwassenen samen een fijn nestje kunt bouwen, maar dat was toch niet echt onze intentie.

Nee, het ging vandaag wel degelijk om het maken van “echte” vogelnestjes! En dat de opkomst zo gering was lag vermoedelijk aan het feit dat deze zaterdag viel in het laatste weekend van de meivakantie. Daar trekken we lering uit.

Als altijd was er weer veel voorbereidend werk verricht.
En ook nu sprak Annetje een inleidend woord en stelde ze de drie ook een paar vragen, zoals “wat hoor je als je ’s morgens vroeg het raam openzet?” Jawel, antwoord kwam er: “vogels” en de jongste van de drie gaf daarbij uitvoerige uiteenzettingen. Wie je ’s morgens vroeg hoorden waren bijv. een roodborstje, een duif en een koolmees (“geelborst”). En toen kwam de vraag: “waarom fluiten vogels eigenlijk?” “Omdat ze blij zijn.” Om een vrouwtje te krijgen, zo zei Annetje (noot van H.L.: ook om hun territorium te verdedigen/af te bakenen, maar dat is voor kinderen misschien wat moeilijk te bevatten). “Hoe lang broeden vogels meestal?” “Twee weken” hoorden we zeggen. Klopt zo ongeveer voor kleine zangvogeltjes.
Dassen maken, zo vertelde Annetje nog, ook een nieuw nest in hun burcht in het voorjaar, nadat ze er eerst grote schoonmaak in hebben gehouden.

De kinderen werden vervolgens verrast door het laten klinken van een “vogelgeluidenpijpje”, waarvan ze aan het eind van de bijeenkomst een exemplaar mee naar huis mochten nemen. Niet laten vallen, want de fluitjes zijn erg breekbaar!    
En toen werd het tijd dat de drie kinderen zelf even een vogeltje zouden worden en we met hen daarvoor op pad gingen om nestmateriaal te vergaren. En dat aan de hand van wat de kinderen te zien hadden gekregen van de samenstelling van echte, oude vogelnestjes, die als voorbeeld voor deze gelegenheid waren meegebracht.
Drie mooi gekleurde emmertjes deden dienst als verzamel-emmertjes. Daar kwam onderweg van alles in, soms met een beetje hulp: mosjes, veertjes, kleine takjes, blaadjes, stukjes schors etc.
En om de wandeling ook een extra dimensie te geven werd onderweg een spelletje gedaan. Er werd ook geluisterd naar een, waarschijnlijk kleine, bonte specht en naar een koekoek. We hoopten nog een bosuil te kunnen laten zien, maar die zat jammer genoeg nu niet in de holle boom waar hij regelmatig vertoeft.

Om half vier waren we dan weer terug bij het ontvangstcentrum. Buiten kon aan een lange tafel vogelnestjes gemaakt worden met het onderweg gevonden materiaal plus wat er door de leiding aan vulling was meegebracht. Daarnaast kon aan een lange tafel binnen zwart-witte natuurplaatjes met klaargelegde kleurenviltstiften worden ingekleurd en mee naar huis genomen, tezamen met zo’n leuk vogelfluitje.

Laten we hopen dat in juni het bos weer gevuld wordt met heel veel blije en vrolijke kinderstemmetjes. En volgend jaar mei beter.

Hugo Landheer, 8 juni 2022