Waren er in mei drie kinderen met begeleiders die de zaterdagmiddag met natuurvorsen rond Haanwijk vulden, nu mochten we aan de linkerkant van dat getalletje een twee zetten! Maar het moet gezegd: het onderwerp van deze keer was dan ook wel erg aantrekkelijk: van iedere soort bloemen die we bij een rondgang op Haanwijk zouden aantreffen (en dat bleken er gelukkig veel te zijn, mede dankzij het langdurige zonnige weer) mochten alle wandelaartjes er één per soort plukken om er in het ontvangstcentrum een prachtig kleurrijk schilderijtje mee te maken.

Maar om bij het begin van deze middag te beginnen: fijn dat we ook een aantal nieuwelingen mochten verwelkomen en inschrijven, naast onze “getrouwelingen”. In de loop van onze wandeling vingen we op dat een aantal van de voor ons nieuwe gezichtjes graag wil terugkomen! Daar zijn we “natuur”lijk heel blij mee.

Voordat de stoet vertrok werden de kinderen, in een kring buiten gezeten, op het gebied van voortplanting in de natuur kort wegwijs gemaakt door Rien die zich tussen de toehoordertjes had genesteld als één van hen. Plantjes krijgen bloemen: stamper -vrouwtje- en meeldraden -mannetjes- (zoals een kip een vrouwtje is en een haan een mannetje). Meeldraden hebben stuifmeel dat op verschillende manieren een stamper van een andere bloem kan vinden en bevruchten. Bijen en andere insecten, zoals bijv. zweefvliegen, zorgen voor een groot deel daarvoor. Aan hun vachtje en pootjes kleven stuifmeelkorrels die, bij een bezoek aan een andere bloem, daar op de stamper terecht kunnen komen.
Rien toonde een kleine bijenkast met toebehoren en vroeg hoeveel bijen voor bestuiving (en honing) hier wel in zouden kunnen huizen. Een schitterende reactie uit de kring: “genoeg!” Een het klopte ook nog, want 5.000 bijen kun je genoegzaam veel noemen.

Na deze, hier iets ingekorte, inleiding van Rien vertrok de stoet, waarbij alle kinderen een emmertje meekregen om, zo mogelijk met een schaartje (waarvan er enkele ook meegenomen werden), diverse bloemsoorten te vergaren. En Michel zou Michel niet zijn als hij tijdens de rondwandeling niet ook de aangetroffen bloemen en soms andere planten als adelaarsvaren, zou benoemen.

Halverwege onze bloemenwandeling was “onze” kinderzitboom in het bos zitdroog zodat die al snel geheel was ingenomen om nu eens geen spelletje in het bos te doen maar om te luisteren naar een sprookje dat door Ingrid voorgedragen werd en waarbij het ging om de vraag hoe het komt dat madeliefjes aan de achterkant een kransje van roodachtige kleur vertonen. Na dit aparte intermezzo ging de bloemenzoektocht weer, met succes, verder.

Aan het eind van de lange rechte laan wilden we, rechtsaf gaand, even kijken of we de bosuil die er vaak in de holle boom zit, aan onze kinderen konden laten zien. En ja hoor! Hij (of zij?) was weliswaar wat moeilijk te zien omdat wij in het zonlicht stonden terwijl onze uil zich in de schaduw en in een nis schuilhield, maar met wat getuur en wijzen zag iedereen hem/haar toch.

Een uil is geen vogel die je iedere dag ziet, dus dit extraatje was toch, voor de kinderen zowel als voor de ouder(s), wel een mooie afsluiting van de wandeling.

Bij ons uitgangspunt teruggekeerd stond, als gebruikelijk, niet alleen limonade met een koekje ter verorbering klaar (en voor de volwassenen koffie of thee), maar konden alle jonge wandelaartjes zo’n fraai bloemenschilderijtje samenstellen, al of niet met behulp van een oudere. De resultaten mochten er zijn hoor! Het enorme veld met bloeiende klaprozen aan de overkant was bij wijze van spreken bloemen-hofleverancier: een klaproosexemplaar met zijn felrode bloemblaadjes voerde namelijk steeds de boventoon op alle schilderijtjes.

Met het aanbrengen van een papieren haakje kon zo’n kunstwerkje, bestaande uit een dun karton met plakzijde waarop de vele prachtige grote en kleine bloemen een plekje vonden, zo opgehangen worden in de kinderkamer of wie weet wel in de huiskamer. Mooi hoor, nèt voor de Pinksterdagen!

En zo ging iedereen na afloop met een tevreden en voldaan gevoel naar huis.
Dank voor jullie komst, heel graag tot september en fijne vakantie!!

Hugo Landheer, 4 juni 2022